Dan zou je denken dat er niet veel gebeurt in zo’n kerstvakantie maar in mijn geval juist wel. Ik merk dat het ruimte geeft in mijn hoofd en ik zit vrolijk met een laptopje op schoot de ene na de andere tekst eruit te rammelen. Voor mijn nieuwe boek wel te verstaan.
Dit is zo lekker. Ik produceer bouwstenen, werelden en begin verbanden te voelen tussen de bouwstenen, ontdek een rode draad, pak die weer op, werk die weer uit. Affijn; we schrijven!
Wat een heerlijk gevoel is dat en ik beloof jullie; als er stukjes gereed zijn om een beetje te verklappen dan zal ik dat doen. Maar nog even vol houden hè? En blijven volgen hè?